بررسی ارزش تشخیصی اندازه گیری پوستی بیلی روبین در نوزادان بیمار

سابقه و هدف: زردی نوزادی (neonatal icter) یکی از شایع ترین بیماری های دوره نوزادی است و ممکن است منجر به عوارض مهم و جبران ناپذیری مانند کرن ایکتروس (kern icterus) گردد. برای پی بردن به مقدار بیلی روبین و برخورد درمانی مناسب با این بیمار لازم است از نوزاد، خونگیری و در برخی موارد، خون گیری های مکرر به عمل آید که منجر به عوارضی مثل عفونت، کم خونی، درد و ... می شود. لذا یافتن روشی که بتوان بدون خون گیری، میزان بیلی روبین بیمار را تعیین نمود(invasive measurement) ؛ همواره مورد نظر محققان بوده است. هدف از این تحقیق مقایسه مقادیر به دست آمده از روش اندازه گیری پوستی بیلی روبین[tcb] (transcutaneous-billirubinometry) با مقادیر سرمی بیلی روبین (sb) در نوزادان بیمار می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بوده و از روش نمونه گیری ساده استفاده شده است. در این مطالعه، نوزادان بستری شده در بخش های نوزادان و nicu که بیمار بوده و از نظر بالینی، اندیکاسیون اندازه گیری بیلی روبین را داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. پس از آموزش های لازم و یکسان سازی نحوه تعیین tcb، میزان آن در ناحیه پیشانی نوزادان تعیین شد؛ همچنین بیلی روبین سرم نیز به روش معمول (دیازو) تعیین گردید. یافته ها: از مجموع 105 مورد اندازه گیری tcb و sb تعداد 49.5 درصد مذکر و 50.5 درصد مونث بودند. سن حاملگی مادر 31.53±3.68، 31 هفته و وزن تولد 1905.80±778.50 گرم بود. 76.6 درصد در زمان نمونه گیری تحت فتوتراپی بوده و 18.1 درصد، تعویض خون شده بودند. ضریب همبستگی کلی sb وtcb ؛ 0.686 به دست آمده که در جنس مونث (0.750)، وزن تولد بین 1500 تا 2500 گرم (0.724)، سن حاملگی بین 32 و 36 هفته (0.821) و عدم دریافت فتوتراپی (0.699) این همبستگی بیش تر بود.استنتاج: مطالعه ما نشان داد که همبستگی قابل قبولی بین مقادیر به دست آمده از روش اندازه گیری پوستی بیلی روبین (tcb) و مقادیر سرمی بیلی روبین (sb) در نوزادان بیمار وجود داشته و می توان از آن برای غربالگری استفاده نمود.